الف )كارفرما مي تواند در مدت پيمان ، اجراي كار را براي يك بار و حداكثر سه ماه معلق كند ، در اين صورت بايد مراتب را با تعيين تاريخ شروع تعليق به پيمانكار اطلاع دهد . در مدت تعليق ، پيمانكار مكلف است كه تمام كارهاي انجام شده ، مصالح و تجهيزات پاي كار ، تاسيسات و ساختمان هاي موقت را بر اساس پيمان به طور شايسته ، حفاظت و حراست كند .

ب)كارفرما هزينه هاي بالاسري پيمانكار را در دوران تعليق به ميزان تعيين شده در اسناد و مدارك پيمان ، تعيين هزينه هاي ياد شده ، به توافق طرفين در زمان ابلاغ تعليق موكول شده باشد ، كارفرما در مورد ميزان آن با پيمانكار توافق مي نمايد . در صورتي كه در اسناد و مدارك پيمان ، هيچ نوع پيش بيني براي پرداخت هزينه هاي بالاسري پيمانكار در دوره تعليق نشده باشد ، كارفرما ماهانه مبلغي معادل 10 درصد متوسط كاركرد فرضي ماهانه را به پيمانكار مي پردازد . اگر به دستور كارفرما ، قسمتي از كار متوقف شود ، بابت هزينه هاي پيشگفته در مدت تعليق ، ماهانه مبلغي معادل 10 در صد متوسط كاركرد فرضي ماهانه ، به تناسب مبلغ كار متوقف شده ، به پيمانكار پرداخت مي شود . براي تعيين هزينه تعليق ، كسر ماه به تناسب محاسبه مي شود .

تبصره : در صورتيكه پيش از آغاز عمليات موضوع پيمان ، تعليق پيمان از سوي كارفرما ابلاغ شود ، 80 درصد هزينه تعليق محاسبه شده طبق اين بند ، به پيمانكار پرداخت مي شود .

ج) كارفرما و پيمانكار در مورد ماشين آلاتي كه پيمانكار مايل است در مدت تعليق از كارگاه خارج نمايد ، بدون پرداخت هيچ نوع هزينه اي ، توافق مي كنند . اجاره مربوط به دوران توقف آن تعداد از ماشين آلات كه در كارگاه باقي مي ماند ، بر اساس توافق طرفين به پيمانكار پرداخت مي شود .

د) در صورتي كه تعليق بيش از سه ماه ضروري باشد ، كارفرما مي تواند با موافقت پيمانكار ، مدت تعليق را براي يك بار و حداكثر 3 ماه ، با شرايط پيش گفته افزايش دهد . در صورت عدم موافقت پيمانكار با تعليق بيش از 3 ماه پيمان خاتمه يافته و طبق ماده 48 عمل مي شود .

ه) هرگاه عوامل موجب تعليق كار برطرف شود ، كارفرما با تعيين مهلتي براي پيمانكار به منظور آماده نمودن كارگاه ، تاريخ شروع مجدد كار را به پيمانكار ابلاغ مي كند .